Fornying og tradisjon

Når folk «fra fjord og fjære, fra fjell og dype dal» kjem til hovudkyrkja si denne høgtidsdagen, blir kanskje salig Landstad teken på ordet: «Fra Kirketaarne I, Fryds Basuner, støt! For Guds Enbaarne, som er i dag os født».

«At blæse af Taarnene»

Ein messingtrio har nemleg tenkt å stå i tårnluka og «blåse liv» i den eldgamle høgtidstradisjonen «at blæse af Taarnene» nokre minutt før gudstenesta tek til. Dermed tek dei også opp att tonen frå Blåsekvartetten ved Øye kyrkje, som kantor Gunnar Vik leia i si tid.

Årets trio – Eli Berg, Sigfred Gravvold og Bjørn Stomsvik – vil også spela til nokre av salmane inne i kyrkja. Der deltek elles ein juleferierande Hans Olav Settem med eit eige fornyande soloinnslag etter preika.

Julverset frå Åsbøen

Høgtidssalmen denne gong er både kortreist og tradisjonsrik: Karen Oddny Husby Gravvold syng julverset «Et lidet Barn saa lysteligt» i tradisjon og med folketone frå heimegarden sin – Åsbøen. Denne perla frå folketoneskatt og salmekultur var (i hopetals variantar) fast del av gudstenesta «fra Hellige Tre Jule-Dage og til Kyndelsmisse» (2. februar) i gamle dagar.

Credo frå oldkyrkja

Prost Vidar Rygh, som leier høgtidsmessa, er også bevisst på å knyte tidslinjer mellom fornying og tradisjon. – Det bør skinne igjennom at dette er ei høgtidsgudsteneste med særpreg, seier han. - Slik vil lovsongsleddet Gloria bli utvida som vekselsong, og den gamle, nikenske truvedkjenninga blir sungen til ein melodi frå oldkyrkja.

Messingtrioen fortel at så sant temperaturen tillet det, blir salmar å høre frå tårnet i to-tre avdelingar medan folket kjem opp kyrkjebakken.