Johannes 14,23–29
Jesus svara: «Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og den som elskar meg, skal Far min elska, og vi skal koma og ta bustad hos han. Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og ordet de høyrer, er ikkje frå meg, men frå Far, han som har sendt meg. Dette har eg sagt dykk medan eg enno er hos dykk. Men Talsmannen, Den heilage ande, som Far skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk på alt det eg har sagt dykk.
Fred etterlèt eg dykk, min fred gjev eg dykk. Eg gjev dykk ikkje fred på same måten som verda gjer det. Lat ikkje hjartet dykkar uroast, og ver ikkje motlause!
De høyrde at eg sa: Eg går bort, og eg kjem til dykk att. Elska de meg, så gledde de dykk over at eg går til Far, for Far er større enn eg. No har eg sagt dykk dette før det hender, så de skal tru når det hender.
Har me tenkt over kvifor me er her?
Her i kyrkja er det minst fem som ikkje har gjort det. Berre fordi dei er for små. Og heldigvis har desse fem små dåpsborna foreldre som tenkjer at dåp er fint, så slik blir det.
Det har nettopp skjedd med desse fem: Dei er døypt med den kristne dåpen og med det fekk dei full pakke som består av at Gud gjev sin Hellige Ånd, gjer dei til sine born og tek dei inn i si truande menigheit.
Enn det! Er dette noko me tenkjer over dagleg?
Men om me ikkje gjer det sjølve, så kan me vera sikker på at Gud gjer det. Han som er far vår og har gjeve sin Hellige Ånd som er limet som held oss i hop som truande menigheit.
Den Hellige Ånd kan fortone seg noko luftig. For ja, det handlar om luft. Om energi. Om luft i bevegelse, som ein vind.
Eg spør ein gong til: Har me tenkt over kvifor me er her? Me er her i Stangvik kyrkje fordi Den Hellige Ånd finst. Fordi Ånden kom ned over folk som var samla i Jerusalem ti dagar etter at Jesus hadde reist opp til himmelen. Dei sette seg på folk så dei byrja å tala om Guds storverk slik at alle forstod det – uansett kva språk dei beherska og ikkje beherska.
Altså gjer Den Hellige Ånd det slik at Guds storverk er til å forstå. Så er likevel ikkje Jesus for optimistisk når han seier at den som elskar han held fast på ordet hans. Kvart einaste menneske som dette skjer med, skal kunne bli ein bolig, ein heim for Den Hellige Ånd.
Du verden for eit potensiale det ligg i kvar enkelt av oss! For eit under som kan skje. Og det skjer!
Utan Den Hellige Ånd som vår felles luft og vår felles energikjelde, hadde det ikkje vore noko som heitte korkje kyrkje eller menigheit. Og Jesus hadde gått ut av tida som einkvar annan person av større eller mindre historisk interesse.
Før Jesus forlet sine, er han oppteken av å setja mot i dei. Han er oppteken av å gje løfter for framtida – løfter han veit at han kan halde. Her er snakk om ein Talsmann som skal minne oss om alt han er. Og han snakkar om ein fred som er fullstendig spesiell: Hans eigen fred.
Den freden som gjer at me ikkje skal uroast for det me sjølve mesta på autopilot kallar for eksistensielle spørsmål.
Har me Jesu fred, skal me ikkje lengre vera nødt til å kjempe for å vera gode nok, perfekte nok, flinke nok eller ulastelege nok. I Jesu fred kan me leggja av oss det me slit med, om det så er synd eller skuld, bekymring eller mismot.
Jesu fred er nåde og ny start, ein evig fred i hans rause tilgjeving for alt me roter liva våre til med. Like gjestfritt som nattverdbordet er bydd oss sundag etter sundag: Kom, for alt er gjort ferdig. Kom, få og ta imot Jesus og det nye livet. Der også.
Og så må det nemnast, berre så det er sagt: I år er det 1700 år sidan kyrkjemøte i Nikea, der den nikenske trusbekjennelsen vart meisla ut som felleskristen lære. Der samla dei seg i år 325 og vart samde om å bekjenne at
Vi trur på Den heilage ande,
som er Herre og gjer levande,
som går ut frå Faderen og Sonen,
som vert tilbeden og æra
saman med Faderen og Sonen
og som har tala gjennom profetane.
Slik var det då og slik er det no: Den Heilage Ande er stadig i aksjon. Han fèr ut frå Faderen og Sonen. I gamal tid talte han gjennom profetane. På Jesu tid talte han gjennom Sonen.
Og no – no held fortsatt den Hellige Ånd på å tale gjennom Guds ord, gjennom fellesskapet me har som kyrkje og gjennom arven me har fått i tradisjonane.
Kva det skal vera godt for? – Om ikkje anna enn å minne oss, heile den verdensvide kyrkja og heile verda om at me er elska til nytt liv og ny saligheit – og det av krefter som er betre enn oss.
Ære være Faderen og Sonen og Den Heilage Ande som var, er og vera skal èin sann Gud frå æve og til æve.
Amen.
