Fiskesuppe og kunstnarsamtale i Bonhuset

Det var yrande liv rundt Bonhuset laurdag. Sola lokka folk til å sitte ute og nyte etterlengta sommarver.

Ti dokker og ei oransje stålampe

Kva hadde vel ein festival vore utan dei frivillige? På kjøkkenklåppa traff vi Einar Nes, Anne Polden og Odd Berg.

Odd har vore frivillig på Stangvikfestivalen, med unntak av to år, sidan festivalen starta i 1999. Han er med i teknisk komité og stortrives i jobben.

– Ein må vera dyktig på brannsløkking, seier Odd. Det er mykje uventa som dukkar opp. Det er ein stor fordel å vera lokalkjent, er det noko vi manglar så veit vi ofte kor vi skal dra for å finne det.

Ein gong fekk Odd i oppgåve å lage ein triangelpinne. Musikaren hadde lagt igjen pinnen heime. Da var det berre å kappe metallstonga på ein målarrull, så var den saken fiksa.

–Det har vore mange rare førespurnadar . Eit år vart vi spurde om å finne ti dokker og ei oransje stålampe, ler Odd. "Det hadde vore kult, kan de finne det?" var spørsmålet frå ein artist. Eg trur vi fann alt saman.

– Å samarbeide med musikarane og kunstnarane på festivalen er veldig triveleg, seier han.

Skinn - lekkert og ekkelt

Festivalkunstnar Siri Skjerve såg eit føredrag den svenske kunstnaren Sanna Svedestedt Carboo hadde om skinn. Siri tok kontakt, og eit vennskap oppsto.

Laurdag hadde dei to ein kunstnarsamtale i Bonhuset om korleis Siri arbeider med skinn som materiale.

Siri fortalde at arbeidet med skinn er ein konsekvens av at ho flytta til Todalen. Før var hovudmaterialet hennar leire, men etter at ho kom til Todalen vart det naturleg å gå over til skinn.

- Eg følgjer dyret frå det er levande til skinnet er utstilt, seier Siri.

Ho samarbeider tett med jaktlag i Todalen.

---